Description
Noite de Fados. Op deze avond kan iedereen ter kennismaking het slotconcert bijwonen van een groep cursisten welke gepassioneerd heeft geijverd zich de Fado meester te maken.
Fado (Portugees voor het lot) is een muziekgenre dat kan worden herleid tot de jaren 1820 in Portugal, maar is waarschijnlijk veel eerder ontstaan. Hoewel de oorsprong is moeilijk te traceren, wordt vandaag fado algemeen beschouwd als liedvorm dat kan gaan over alles, maar dat een bepaalde traditionele structuur volgt. In de hedendaagse populaire definitie wordt deze vorm van muziek gekenmerkt door treurige melodieën en teksten, vaak over de zee of het leven van de armen, en doordrenkt met een gevoel van melancholie, saudade.
Beroemde zanggeressen en zangers van Fado zijn onder meer Amália Rodrigues, Dulce Pontes, Carlos do Carmo, Mariza, Mafalda Arnauth, António Zambujo, Ana Moura, Camané, Helder Moutinho, Aldina Duarte, Joanna Amandoeira, Ricardo Robeiro, Argentina Santos, Carminho, Mísia, en Cristina Branco.
Het woord saudade komt uit het Latijn, van “solitas” (eenzaamheid) en is onder invloed van het woord “saudar” (groeten, herkennen) geëvolueerd tot saudade. Het is een van de meest voorkomende woorden in de Portugese liefdespoëzie en muziek. Het begrip is onlosmakelijk verbonden met de nationale zang van Portugal, de Fado, een term die ook uit het Latijn komt, van het woord fatum (lot). Het Portugese woord saudade, of “verlangen” symboliseert een gevoel van verlies.
Dit sentiment is ook herkenbaar in de Kaapverdische muziekstijl Morna, dat historisch kan worden gekoppeld aan Fado in zijn vroegere vorm. Een vergelijkbaar historisch verband met een stedelijk en maritiem proletariaat (zeilers, havenwerkers, de haven handelaren, etc.) kan ook worden gevonden in de Braziliaanse Modinha en latere Bossa Nova, en de Indonesische Kroncong, alhoewel deze muziekgenres hun eigen onafhankelijke tradities ontwikkelden.
In Brazilië wordt op 30 januari de dia da saudade, “dag van de saudade” gevierd.
